Τα τελευταία χρόνια έχουμε συχνά ασχοληθεί με τον αντίκτυπο που έχουν οι σακούλες των super market στο περιβάλλον. Οι συζητήσεις αυτές έχουν οδηγήσει μάλιστα στην υιοθέτηση των λεγόμενων «βιο-αποιοκοδομήσιμων» σακουλών που χρησιμοποιούνται πια στην Ελλάδα από τα περισσότερα super market. Εντούτοις, ακόμα παραμένουν αναπάντητα ερωτήματα για την πραγματική ζημιά που κάνουν στο περιβάλλον οι κλασσικές (μη βιοποικοδομήσιμες) σακούλες από HDPE, ιδιαίτερα σε σύγκριση με τα «οφέλη» των βιοαποικοδομήσιμων, σε σχέση με την ανάγκη ανακύκλωσης των υλικών, και στα πλαίσια της ευρύτερης συζήτησης για την υπερθέρμανση της γης και την κλιματική αλλαγή.

Το περιβαλλοντικό πρόβλημα των πλαστικών σακουλών έχει αρκετές παραμέτρους. Θεωρώντας ολόκληρη την επιβάρυνση του περιβάλλοντος από τη χρήση σακουλών για μεταφορά προϊόντων θα πρέπει να εξετάσουμε τα ακόλουθα για τις πλαστικές σακούλες, είτε αυτές είναι «βιοαποικοδομήσιμες» είτε όχι:

1. 1.Την περιβαλλοντική επιβάρυνση για την παραγωγή τους
   

2. 2.Τη περιβαλλοντική επιβάρυνση για τη χρήση τους σε σύγκριση με εναλλακτικές μεθόδους για να μεταφέρουμε τα ψώνια.
   

3. 3.Την περιβαλλοντική επιβάρυνση κατά την απόρριψή τους μετά από το κύκλο χρήσιμης ζωής τους.
   

Φυσικά όλες αυτές οι επιβαρύνσεις είναι σχετικές. Εφόσον αποφασίσουμε ότι χρειαζόμαστε έναν τρόπο για να μεταφέρουμε τα ψώνια, η μελέτη των παραπάνω γίνεται μια σύγκριση των μεθόδων που διαθέτουμε για αυτή τη μεταφορά  και των υλικών που χρησιμοποιοεί η κάθε μέθοδος.

Π.χ. μπορούμε να συγκρίνουμε τους ακόλουθους τύπους τσαντών μεταφοράς γα ψώνια:

1. 1.Μια συμβατική ελαφριά σακούλα από πολυαιθυλένιο υψηλής πυκνότητας (HDPE) όπως αυτές που χρησιμοποιούσαν μέχρι πρότινος τα super market·
   

2. 2.Μια ελαφριά σακούλα από «βιοαποικοδομήσιμο» HDPE όπως αυτές που χρησιμοποιούν σήμερα τα super market (που περιέχουν πρόσθετα τα οποία είναι σχεδιασμένα να ξεκινήσουν την διάσπαση του πλαστικού σε μικρότερα κομμάτια·
   

3. 3.Μια βιοαποικοδομήσιμη (χωρίς εισαγωγικά) σακούλα από μίγμα άμυλου - πολυεστέρα (δεν πολυκυκλοφορεί στην Ελλάδα γιατί είναι πιο ακριβή, συνήθως έχει μια κίτρινη χροιά, είναι πιο βαριά από τις κοινές σακούλες και έχει διαφορετικές μηχανικές ιδιότητες)·
   

4. 4.Μια χαρτοσακούλα (του τύπου που χρησιμοποιούν τα μανάβικα)·
   

5. 5.Μία πιο βαριά σακούλα από LDPE (όπως αυτές που δίνουν συχνά τα καταστήματα ενδυμάτων)·
   

6. 6.Μια τσάντα πολλαπλών χρήσεων (συνήθως) από PP (πρόκειται, π.χ., για τις μεγάλες τσάντες από μη υφασμένες ίνες ή από λωρίδες πλαστικού, συχνά με ενισχύσεις στις γωνίες και εσωτερικά ένθετα για να κρατούν το σχήμα τους)·
   

7. 7.Μια τσάντα από βαμβακερό ύφασμα
   

These types of carrier bag are each designed for a different number of uses. Those intended to last longer need more resources in their production and are therefore likely to produce greater environmental impacts if compared on a bag for bag basis. To make the comparison fair, we considered the impacts from the number of bags required to carrying one month’s shopping in 2006/07.

We then calculated how many times each different type of carrier would have to be used to reduce its global warming potential to below that for conventional HDPE carrier bags where some 40 per cent were reused as bin liners. Finally the carriers were compared for other impacts: resource depletion, acidification, eutrophication, human toxicity, fresh water aquatic ecotoxicity, marine aquatic ecotoxicity, terrestrial ecotoxicity and photochemical oxidation (smog formation).

The report considers only the types of carrier available from UK supermarkets9. It does not examine personal bags nor carriers given out by other high street retailers. The report does not consider the introduction of a carrier bag tax, the effects of littering, the ability and willingness of consumers to change behaviour, any adverse impacts of degradable polymers in the recycling stream, nor the potential economic impacts on UK business.

The study found that:

•The environmental impact of all types of carrier bag is dominated by resource use and production stages. Transport, secondary packaging and end-of-life management generally have a minimal influence on their performance.

•Whatever type of bag is used, the key to reducing the impacts is to reuse it as many times as possible and where reuse for shopping is not practicable, other reuse, e.g. to replace bin liners, is beneficial.

•The reuse of conventional HDPE and other lightweight carrier bags for shopping and/or as bin-liners is pivotal to their environmental performance and reuse as bin liners produces greater benefits than recycling bags.

•Starch-polyester blend bags have a higher global warming potential and abiotic depletion than conventional polymer bags, due both to the increased weight of material in a bag and higher material production impacts.

•The paper, LDPE, non-woven PP and cotton bags should be reused at least 3, 4, 11 and 131 times respectively to ensure that they have lower global warming potential than conventional HDPE carrier bags that are not reused. The number of times each would have to be reused when different proportions of conventional (HDPE) carrier bags are reused are shown in the table below.

•Recycling or composting generally produce only a small reduction in global warming potential and abiotic depletion.